επεξεργασία προφίλ

Σκέφτομαι αυτό το θέμα του facebook. Να εξηγηθώ...μέχρι πριν από τρείς εβδομάδες δεν είχα καν pc. Και εννοείται δεν είχα internet. Δεν είναι ότι δεν είχα επαφή με το δίκτυο, αλίμονο, η οθόνη αναζήτησης στο google έχει καταντήσει η πιο γνώριμη εικόνα του αμφιβληστροειδούς (και του αριστερού και του δεξιού). Απλώς δεν είχα στο σπίτι.

Και τώρα να 'μαι που γράφω στον κανένα και σε όλους μαζί και προβληματίζομαι για τα social networking sites (εννοείται από το google τον βρήκα τον ορισμό).

Και σκέφτομαι αυτό το facebook. 

Καταλαβαίνω ότι το θέμα του είναι η ψυχαγωγία και η επικοινωνία, όχι; (το ελληνικό ερωτηματικό αντί του αλλοδαπού αφιερωμένο σε μια φίλη που βλέπει σημεία και τέρατα στα σημεία στίξης των προηγούμενων αναρτήσεων).

Και μάλλον το καταφέρνει αν κρίνω από τους χρήστες που έχουν εγγραφεί. 

Σκέφτομαι, λοιπόν, πως κάτι που έχει τόσο κοινή αποδοχή και στην ουσία κατακρίνεται (ειλικρινά, οι επικριτές του δεν έχουν κουραστεί πια;) μόνο για τις περιπτώσεις της κατάχρησης (όπως όλα τα μέσα διασκέδασης άλλωστε) ή για το εύλογο φακέλωμα των χρηστών από πολυεθνικές, κυβερνήσεις και δεν συμμαζεύεται (όπως όλα τα μέσα επικοινωνίας άλλωστε) θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ακόμη και για τους επικριτές του (μα, ειλικρινά δεν έχετε κουραστεί;) ως social networking site, με ένα συμπληρωματικό αδερφάκι του, ας πούμε το faciobook (από το λατινικό facere, facio=κάνω).

Στο εν λόγω site θα έπρεπε να εγγράφεται υποχρεωτικά κάθε χρήστης του facebook (ώστε να έχουμε δεδομένη την μαζική συμμετοχή) αλλά χωρίς την δυνατότητα να συσχετίζεται το προφίλ του στο ένα με τον λογαριασμό του στο άλλο. 

Σε αυτό το σπιουνάκι-αδερφάκι θα έπρεπε ο χρήστης να καταγράφει καθημερινά τουλάχιστον μία από τις πράξεις που θα είχε κάνει την ίδια μέρα και που είχε άμεση ή έμμεση συνέπεια σε κάποιον άλλο πχ έβρισα το αφεντικό μου, κλώτσησα μια γάτα, φίλησα για καληνύχτα τον γιο μου, έδωσα λεφτά σε κάποιον που δεν είχε, έκλεψα ένα περίπτερο (α, ξέχασα να πω ότι οι επωφελούμενοι του site -βλέπε διαφημιζόμενους- θα είχαν φροντίσει να έχει νομοθετικά κηρυχθεί απαράδεκτη η χρήση των πληροφοριών του για την ποινική δίωξη των χρηστών)

Επίσης θα έπρεπε ο χρήστης να αξιολογήσει ο ίδιος την πράξη του ως καλή ή κακή. 

Ο ίδιος επαναλαμβάνω και μόνο αυτός, με το θυμό του, την πίκρα του, την παράνοια, την στέρηση, την θλίψη, την χαρά, την αλαζονεία, την μετριοφροσύνη κλπ.

Μόλις την αξιολογούσε, αυτόματα θα μπορούσε να δει πόσοι άλλοι (όχι ποιοι βέβαια) έχουν καταγράψει την ίδια ή παρεμφερή πράξη και πόσοι από αυτούς την αξιολόγησαν ίδια με αυτόν. 

Θυμηθείτε ότι είσαι ελεύθερος να καταγράψεις ό,τι θες, είσαι ελεύθερος να αξιολογήσεις όπως θες και δεν σε βλέπει κανείς.

Σε τέτοιες συνθήκες συνήθως οι άνθρωποι είναι ειλικρινείς - βλέπε και άκου τον καθρέφτη του μπάνιου: http://www.youtube.com/watch?v=C4PolAobNEM&feature=related

Στο τέλος κάθε μήνα θα έσκαγε ανακοίνωση, στην αρχική σελίδα, ας πούμε ενδεικτική λίστα, με τις δέκα πράξεις που αξιολογήθηκαν από τους περισσότερους ως καλές και τις αντίστοιχες δέκα κακές.

Κι έτσι ίσως θα στριμωχνόταν ανάμεσα στο καλό και το καλό και η αξιολόγηση “το κοινό”.

Το κοινό που, είτε το ονομάσει καλό ένα σύστημα ηθικών αξιών, μία θρησκεία, ένα νομοθετικό σύστημα, οι συνέπειες του, εσύ ή εγώ, αν οι περισσότεροι κάνοντάς το, το αξιολογήσουν αντίθετα, παύει να αξιολογείται θετικά ή αρνητικά, είναι “κοινό” και είναι εν τοις πράγμασι, κυριολεκτικά de facto, απρόσημο, όπως απρόσωπο θα είναι το site που θα το αναδεικνύει.

Και αυτό είναι που πιθανότατα θα μας φέρει αντιμέτωπους με τον κόσμο που κηρύττουμε ότι δεν θέλουμε για μας αλλά έχουμε για τους άλλους. 

Τον κόσμο που δημιουργούμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, με κάθε πράξη και προσφέρουμε στους άλλους, το κόσμο που υποτίθεται ότι προσπαθούμε να αλλάξουμε. 

Λες και και είναι κάτι ξέχωρο από εμάς, λες και δεν είμαστε εμείς, λες και ο κόσμος (όπως η κόλαση) είναι οι άλλοι.

Κακά τα ψέματα. 

Το πρόβλημα δεν είναι το social networking. 

Το πρόβλημα είναι το social notworking.

Οικοδεσπότης 1