απλά μαθηματικά

Ε, ήρθε και το Πάσχα, πέρασε και το Πάσχα, ξανάρθε το φθινόπωρο από χθες και όπου να 'ναι έρχεται η Πρωτομαγιά, που τη γράφω με κεφαλαίο για να γίνει κατανοητό ότι εννοώ την Εργατική και όχι την πρώτη Μαϊου ως εορτασμό της Άνοιξης, μιας και με τις εποχές και τον καιρό δεν ξανασχολούμαι έτσι που το μπαχαλιάσαμε το θέμα:
http://party-ston-8o-orofo.blogspot.com/2011/04/blog-post_10.html 
Πρωτομαγιά, λοιπόν και μετά από την πασχαλινή ανάπαυση, σκέφτομαι το σύνθημα "8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση, 8 ώρες ύπνο"  του 1886 και καταλήγω ότι από τότε, 125 χρόνια μετά, δεν τα έχουμε πάει άσχημα, οι 8 ώρες ύπνου αυξήθηκαν σε 24 και έτσι όλοι, εργαζόμενοι και εργοδότες, είμαστε ικανοποιημένοι. Οι μεν εργοδότες γιατι έχουν ωραία κοιμωμένους επί 24ώρου εργαζομένους, οι εργαζόμενοι γιατι εκεί που ζητήσαμε 8 πήραμε 24, ε, τί πειράζει που ταυτόχρονα οι 8 της δουλειάς έγιναν 12 ή 14 και από τις 24 του ύπνου οι 16 τρέχουν ταυτόχρονα με τις λοιπές, πάλι κερδισμένοι βγήκαμε, μαθηματικά αν το πάρεις, δηλαδή, δώσαμε 4 ή 6 ακόμα και πήραμε 16. Και στην ίδια τιμή. Για την ακρίβεια, βέβαια, δώσαμε 4 ή 6 ακόμα και δώσαμε -οικειοθελώς γιατι αν μη τι άλλο βολεύει- και άλλες 16, γιατι ο 24ωρος ύπνος του εργάτη είναι το καλύτερο δώρο για τον εργοδότη, σε αντίθεση με την αφύπνιση. Τί κι αν τα όνειρα εξακολουθούν να στριμώχνονται στις 8 ώρες του πραγματικού ύπνου, αυτού που το σώμα συνοδεύει το πνεύμα και τις υπόλοιπες κοιμόμαστε όρθιοι, δουλεύουμε ναρκωμένοι, αναπαυόμαστε αποχαυνωμένοι και περιοριζόμαστε στο να διαπιστώνουμε ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά; 
Λεπτομέρειες, εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο; 
Ας το κάνουν οι επόμενοι, εμείς κερδίσαμε τον ύπνο του δικαίου.